(1) Wyjaśnienia na temat zamieszania podkreślają powody, z których, w rodzinie słonecznej, niektóre planety rozgrzały się, podczas gdy inne się oziębiły. Ponadto, wiedząc, że małe ciała niebieskie, położone najbliżej nowej gwiazdy, są tymi, które poruszyły się jako pierwsze i najszybciej, i że to największe i najbardziej oddalone, które poruszyły się najmniej i na końcu ; jesteśmy w stanie sobie wyobrazić, jak wyglądały ruchy tam i z powrotem Ziemi i w jaki sposób przechwyciła ona Księżyc, jej młodszego brata, którego zaadoptowała.
(2) Tak więc, od chwili eksplozji dawnej atmosfery Słońca, Ziemia nie zaprzestała zbliżać się i oddalać od niego, wykonując sinusoidę drogi wyrażoną przez ten wzór. Zauważamy, że począwszy od jej pierwotnej pozycji (1), została ona gwałtownie popchnięta w przestrzeń, gdzie panuje zimno (2), następnie że powróciła ona ku Słońcu, gdzie temperatura jest bardzo wysoka (3). Została ona ponownie popchnięta w zimne regiony (4), i powoli powróciła, aby ustabilizować się w idealnej odległości wobec Słońca (5) gdzie klimat jest umiarkowany. Tak więc, kontynuowała ona swoją podróż aż do dzisiejszego dnia, w którym jesteśmy (6). Ustawiała się ona w ten sposób na przemian, po obu stronach swojej obecnej orbity, gdzie klimat jest umiarkowany, ale nie opuszczając swojego pierścienia, który śledził jej ruchy. Dlatego, jej rdzeń nigdy się nie ochłodził.
(3) Taki jak już widzieliśmy, ruch pogonionych ciał niebieskich z ich pierwotnego miejsca, odbył się podczas bardzo dużej ilości obrotów, czyli lat, których okres trwania był proporcjonalny do wzrostu lub ubywania orbit. Tak było, aż do chwili gdy ruchy te zanikały i zatrzymały się. Ziemia wstrzymała w ten sposób swoje ruchy tam i z powrotem od niedawna, podczas gdy inne ciała niebieskie zrobiły to już dawno. Rzeczywiście, z powodu ich uderzenia z innymi lub ich zaadoptowaniu, małe ciała niebieskie ustabilizowały się dużo szybciej,niż to zrobiła Ziemia. A te, które są większe od niej, uczyniły to samo, z powodu tym razem mniejszej amplitudy ich ruchu. Ziemia była więc jedną z ostatnich planet wewnętrznych, która się ustabilizowała, jeśli nie ostatnią.
(4) W tym wielkim zamieszaniu, planety nie były w stanie wszystkie się przesunąć dokładnie na płaszczyźnie pierścieni Słońca. Niektóre zrobiły to lekko poniżej tej płaszczyzny, inne zaś trochę powyżej, a to ograniczyło możliwości ich zetknięcia się. Niemniej, wystąpiło kilka wstrząsów ; pas planetoid i inne błądzące ciała o tym świadczą. A są to zawsze ciała niebieskie najbliższe Słońca, które stwarzają takie sytuacje. Ale, to co właśnie było powiedziane, udowadnia, że możliwości uderzenia nie było zbyt wiele, więcej miało miejsc bliskich muśnięć.
Przechwycenie Księżyca przez Ziemię
(5) Skoro planety zewnętrzne urodziły ich satelity, dlaczego Ziemia nie urodziłaby, ona również, Księżyca ? Jakie mamy dowody, że Księżyc został przechwycony przez Ziemię ?
Kilka rzeczy to udowadnia. Po pierwsze, Ziemia jest młodsza od Jowisza, Saturna, Urana i Neptuna. Po drugie, poruszyła się ona więcej niż te ostatnie i nigdy nie osiągnęła ich aktywności ani temperatury. Niemniej, od czasu zaświecenia się Słońca aż do dnia, w którym przechwyciła ona Księżyc, Ziemia mogła urodzić kilka małych satelitów. Jeśli tak było, to straciła je ona w dniu, kiedy Księżyc przestawił ją na jej własnej osi, jak to wkrótce zobaczymy.
(6) Na razie, starajmy się zrozumieć, że jeśli Księżyc byłby synem Ziemi, byłby on nieuchronnie aktywny i ciepły, wytwarzałby jeszcze kratery spowodowane przez gazy, i obdarzony znaczną atmosferą. Otóż, tak nie jest w tym przypadku. Lecz są inne powody, które potwierdzają, że Księżyc jest bratem Ziemi, i że został on rzeczywiście przechwycony przez tą ostatnią. Zbadamy je, i przekonacie się, jak to dobrze, że tak właśnie jest.
(7) Oceniając w jaki sposób odbyło się zamieszanie, zdajemy sobie sprawę, że pewnie nigdy nie będziemy mogli dowiedzieć się, jak dokładnie wyglądały ruchy przestawionych ciał niebieskich. Ale, co do przechwycenia Księżyca przez Ziemię, jest jednak pewne, że te dwa ciała niebieskie, nieuchronnie znalazły się w tym samym miejscu w niebie, podczas gdy one oba były już pod koniec ich peregrynacji. Co mogło wystąpić tylko między pozycjami (3) i (4) naszej Ziemi. Jak można to wytłumaczyć ? Ze względu na jego pierwszą pozycję, Księżyc został silniej przesunięty w przestrzeni niż Ziemia, i oddalił się dalej od niej. Gdy Ziemia powróciła ku Słońcu (między pozycjami 2 i 3 na rysunku), można sobie doskonale wyobrazić, jak Księżyc dogonił ją, następnie wyminął, zanim nie ustawił się bliżej Słońca. Potem, Ziemia oddaliła się ponownie jak w jej czwartej pozycji ; a Księżyc dokonałby to samo, lecz dużo wolniej niż za pierwszym razem. Jednakże, przemieszczając się trochę szybciej niż Ziemia w jego powrocie do zimna, Księżyc przybliżyłby się do niej z dnia na dzień aż w końcu znalazł się na tej samej orbicie. I tutaj doszło do nieuniknionego spotkania. Ponieważ oczywiste jest, że Księżyc trafił w Ziemię, i że zahamowany w jego pędzie, został on przechwycony przez ziemską magnetosferę.
Konsekwencje przechwycenia Księżyca
(8) Wkrótce wyjaśnimy, że wbrew temu co się mówi, jądro Ziemi jest niedaleko od naszych stóp, że znajduje się ono w mniej więcej trzydziestu kilometrach poniżej od poziomu morza. A jądro Księżyca jest jeszcze znacznie bliżej swojej powierzchni. Oznacza to, że uderzenie tych dwóch ciał niebieskich odbyło się żelazem o żelazo. Dlatego, szkody z niego wynikające nie mogły być za poważne, na tyle, o ile spotkanie to miało miejsce podczas gdy przemieszczały się one obydwa w tym samym kierunku, będąc już bardzo zahamowane w ich ruchach tam i z powrotem, które przybliżały je lub oddalały od Słońca.
(9) Ale, nie mogąc znaleźć się dokładnie na tej samej drodze, Księżyc uderzył Ziemię tangencjonalnie. Co jednak wystarczało, aby odwrócić tą ostatnią. To znaczy, że biegun północny znalazł się na biegunie południowym, i powrócił być może do swojej pierwotnej pozycji, ponieważ mogło to nastąpić kilkakrotnie. Te zmiany bieguna (które już były stwierdzone), zwiększają jeszcze pewność przechwycenia Księżyca przez Ziemię, i utraty małych satelitów Ziemi, jeśli ta ostatnia je urodziła od czasu zaświecenia Słońca.
(10) Doskonale również rozumiemy, że uogólniło się prawdopodobnie bardzo duże zamieszanie w aktywności elektromagnetycznej na obu półkulach podczas przechylenia się Ziemi, i że prawdopodobnie nie było to nie bez konsekwencji dla klimatu. Ale, widzimy również, że poprzez kontakt, rozbicie skorupy obu ciał niebieskich wyrzuciło w przestrzeń magmę, kamienie i skały ; podobnie jak i żelazo w stanie stopionym, i dużą ilość pyłu żelaza i gleby. Ale powstały także inne konsekwencje, ponieważ uderzenie rozbiło ziemską skorupę aż do jądra, na dwie równe części. Pokażemy to w odpowiednim czasie.
(11) Będzie również wyjaśnione, dlaczego Ziemia posiada aż tyle wody na swojej powierzchni. Na razie, starajmy się zrozumieć, że poprzez jego zbliżenie się i poprzez jego kontakt z naszą planetą, Księżyc wywołał silne trzęsienia ziemi, oraz przestronne burze i gigantyczne fale pływowe, które ogarnęły wszystko na ich drodze. A tak działo się wokół całej Ziemi, całymi dniami i tygodniami bez końca. Ponadto, pojawienie się Księżyca w ziemskich polach magnetycznych, natychmiast zmieniło atmosferę i stopniowo siłę ciężkości. Atmosferę, bo ze względu na jego kontakt, potężna ziemska magnetosfera wchłonęła całkowitą duszącą atmosferę Księżyca. A siłę ciężkości, ponieważ pobudzający Księżyc (wówczas na orbicie) zmienił nieco ciśnienie magnetosferyczne Ziemi.
(12) Chociaż nie jesteśmy w stanie wyobrazić sobie bezpośrednio wszystkich konsekwencji przechwycenia Księżyca, możemy jednak wyobrazić sobie jak wyglądało przerażenie zwierząt a mianowicie gadów (dinozaurów), które panowały na Ziemi, i które widziały to ciało niebieskie zbliżające się do nich. Przenieście się w tamte czasy, pod koniec pierwszej ery, między pozycją trzy i cztery. I spróbujcie wyobrazić sobie ten spektakl przybliżającego się Księżyca, który nadchodzi powiększając się w oczach i przyciemniając coraz bardziej niebo z powodu jego bliskości. Jest to szczyt przerażenia, ponieważ nie może istnieć większy strach.
(13) Jeśli w dniu uderzenia, pozostały jeszcze żywe gady, te już skatowane przez straszne huragany i fale pływowe, zostały prawdopodobnie wyrzucone do góry ! Wtedy, wraz z zachwianiem Ziemi, z erupcjami wulkanicznymi wzdłuż zerwania, które rozerwało ziemską skorupę na dwie części, z duszącym powietrzem, z ogromnymi falami pływowymi i gigantycznymi trzęsieniami ziemi, nie potrzeba nam się więcej zastanawiać, w jaki sposób nagle zniknęły te zwierzęta pod koniec okresu drugorzędu...
(14) Podczas wyjaśnień na temat ukształtowania się skorupy satelitów, zauważyliśmy, że naukowcy łatwo mylą aktywność z gęstością ciał niebieskich. Księżyc mający aktywność elektromagnetyczną mocno osłabioną przez jego szybkie i szerokie ruchy, wydaje się tym ludziom jakby on był o małej gęstości. Doszli oni oczywiście do wniosku, że nie posiada on jądra z żelazoniklu jak Ziemia, czyli jest bez jakiegokolwiek jądra ! Należy więc pozbyć się tego dodatkowego ogromnego kłamstwa z naszej drogi.
(15) Zrozummy, że jeśli Księżyc nie posiadałby podobnego jądra do tego z naszej Ziemi, nie byłby on w całości ciałem niebieskim (magnesem), lecz kawałkiem ciała niebieskiego oderwanym z jakiegoś innego. W tym przypadku, jest oczywiste, że byłby on bezkształtny i dużo mniejszy niż on nim jest. Nie posiadałby on aż tylu kraterów spowodowanych przez erupcje gazów, pochodzących z aktywności swojego jądra, która to dawniej była intensywna, tak jak jest nią ta z Io w naszych czasach.
(16) Na Księżycu, ślady z kontaktu są prawdopodobnie wśród depresji, które obserwujemy na jego widocznej stronie. Na Ziemi, kontakt miał wyraźnie miejsce w Oceanie Spokojnym, gdzie część wynurzonego lądu zanikła. Później, zrozumiemy, że dziś jest nienormalne, że nie ma żadnego kontynentu w tamtych regionach świata. A więc jakiś tam był. Kilka rzeczy o tym świadczą, szczególnie ta gigantyczna linia pęknięcia, która otacza całą Ziemię, od jednego bieguna do drugiego. To pęknięcie skorupy ziemskiej jest uskokiem, które było spowodowane przez uderzenie Księżyca, uskok, który oślepia świat, i którego świat nie widzi.
(17) Jak na razie, bądźmy świadomi, że Księżyc jest bratem Ziemi, i że posiada on jądro z żelazoniklu, tak jak wszystkie ciała niebieskie. Został on przechwycony przez naszą planetę, powodując poważne zmiany na Ziemi oraz zaginięcie prawie wszystkich żywych istot na świeżym powietrzu. W rezultacie, istniały istoty przed nadejściem Księżyca, i istoty, które pojawiły się po jego nadejściu.
(18) Powrócimy do aspektu Księżyca, w chwili wyjaśnień er i ukształtowania kontynentów ; ukształtowanie, o którym tutaj wspominam, i które nic nie ma wspólnego z niedorzecznościami naukowców. Lecz, dlaczego Księżyc przedstawia nam wciąż tą samą stronę ?
Gdy uczyliśmy się o rozwoju satelitów, zauważyliśmy, że te rzadko obracają się wokół ich własnej osi, tak długo jak są one małe i nie idealnie zaokrąglone. Lecz, ta niewielka dysproporcja kształtu jądra zanika w chwili gdy stają się one większe, kręcąc się wreszcie na ich własnej osi. Aktywność Księżyca (która była dawniej porównywalna do tej z Io w dzisiejszych czasach) została przerwana i nie pozwoliła mu na zmianę wielkości ; zmianę, która spowodowałaby zniknięcie tej nierówności. Księżyc zachowuje się więc wobec Ziemi, w sposób, w jaki ona zachowywała się wobec Słońca, które było jeszcze planetą.
(19) Inni na pewno powiedzą, że to z przyczyny uderzeń, które przestawiły częściowo jego skorupę na jedną stronę i zaznaczyły jego żelazne jądro, że Księżyc pokazuje nam tą samą stronę. To może rzeczywiście mieć wpływ w tym przypadku. Lecz, jest bardziej prawdopodobne, że przyczyna stoi po stronie tego co było właśnie wyjaśnione i co dotyczy prawie wszystkich satelitów.
(20) Jest jednak oczywiste, że jeśli Ziemia urodziłaby satelity zanim nie przechwyciłaby ona Księżyca, to ten ostatni wypędziłby je w chwili jego nadejścia z powodu odwrócenia biegunów, które on spowodował. Co w sumie jest doskonałe, bo w przeciwnym razie, Ziemia mogłaby zwiększyć swoją temperaturę i zostać podobną do Jowisza... Ale, zabierając jej dużo mocy, Księżyc zapobiega jej odtąd rodzić. Nasza planeta nie zmieni więc swojej temperatury i będzie towarzyszyć Słońcu, zachowując swoje obecne oblicze.
(21) Na razie, nie mogliście jeszcze wszystkiego ocenić co jest przedstawione na rysunku, który wyraża ruchy Ziemi tam i z powrotem, szczególnie, że poznała ona dwa okresy bardzo dużych oziębień i jeden okres o wysokiej temperaturze ; i że miały miejsce pomiędzy tymi okresami, światy gatunku roślinnego i zwierząt, zanim świat ludzki był w stanie się pojawić. Pokażemy to w całości, lecz przed tym, pokażemy w jaki sposób Ziemia została pokryta oceanem. Wasze zdziwienie nie zaprzestanie wówczas narastać, sprowadzając was wciąż bliżej Tego, dzięki któremu wszystko istnieje.
(22) Ziemia odtąd została ustabilizowana wokół Słońca. A Księżyc, przez jego nagły narzut masy, wziął udział w tej stabilizacji. Ziemia nie pozna już nigdy więcej epok lodowcowych i epok ekstremalnych temperatur, tak jak je doznała niegdyś. Tak długo ile będzie istnieć, jest ona bezpieczna ; ponieważ już nie będzie się ona przemieszczać, jak to ona zrobiła po wybuchu atmosfery Słońca, który nie może nastąpić jak tylko jedynie raz. Nie ma nic, co mogłoby przemieścić Ziemię, która ustabilizowała się na zawsze wokół gwiazdy dziennej. Nawet gdy pojawią się duże zmiany Słońca, nie zostanie już ona poruszona tak jak to miało miejsce dawniej. Możecie więc być spokojni w tym przypadku, świat jest bezpieczny przed tym zagrożeniem. W każdym razie, i tutaj, mam coś jeszcze do wyjaśnienia na temat skutków przechwycenia Księżyca.
Okresowe zmiany klimatu
(23) U schyłku świata, wiemy, że Ziemia, jak i wszystkie planety, obraca się wokół Słońca będąc pochylona na swojej osi, ponieważ jej poziom pierścieni nie może się znajdować na poziomie pierścienia Słońca. Lecz, od kiedy pojawił się Księżyc, który ją przechylił na jej własnej osi, rotacja Ziemi odbywa się jak coś w rodzaju powolnego kołysania. W istocie, jest oczywiste, że ten ruch huśtawki nie był w stanie zatrzymać się natychmiastowo, ponieważ nie znajdując się dokładnie na płaszczyźnie równikowej Ziemi, Księżyc utrzymuje ten ruch wahadła. Ale, posiadając jakiś początek, ruch ten będzie miał i koniec. Oto rysunek tego zjawiska, który ma okresowy wpływ na klimat :
(24) Na podstawie tego rysunku, który przedstawia za każdym razem Ziemię w momencie przesilenia grudnia, możemy sobie doskonale wyobrazić, że gdy jej nachylenie zmienia się w porównaniu do płaszczyzny pierścieni Słońca, powstaje zmiana klimatu na obu półkulach. W istocie zauważamy, że oba kręgi polarne są bardzo zróżnicowane, tworząc wzrost lub obniżenie w tej samej mierze obszaru zamieszkania. Pierwszy rysunek pokazuje nachylenie maksymalne, a drugi rysunek nachylenie minimalne. Obecnie, nachylenie Ziemi znajduje się pomiędzy tymi dwoma pozycjami i bardziej zbliżone do drugiego rysunku.
(25) Jeśli od czasu nadejścia Księżyca (który miał miejsce pod koniec okresu drugorzędu), Ziemia wykonała wiele kołysań, to nastąpiło wiele zmian klimatycznych. Ale, choć były one dużo bardziej intensywne w okresie trzeciorzędu, te ostatnie zmiany klimatyczne były odczuwane bardziej nasilone w okresie czwartorzędu, który był erą, w której klimat się złagodził, i w której pojawił się człowiek. Niemniej, aby się dowiedzieć, czy to zjawisko występuje jeszcze co nieco, należałoby dokonać obserwacji wzdłuż wieku a nie lat, ponieważ z jednego roku do drugiego, różnica kąta jest zbyt mała, aby ją dostrzec.
(26) Ze względu na te powolne oscylacje Ziemi, które łagodnie powodują zmianę klimatu, tam gdzie jest zimno, będzie jeszcze zimniej lub mniej zimno w zależności od kierunku kołysania. Tak więc, wzdłuż wieków, umiarkowany klimat posuwać się będzie dużo wyżej na półkuli, w chwili gdy oś Ziemi będzie na najwyższym punkcie na rysunku. I odwrotnie, zamarzanie wody odbędzie się niżej, w chwili gdy oś Ziemi będzie w najniższym punkcie. W ten sposób, pokażą nam się cykliczne lodowce, tam gdzie wcześniej klimat był umiarkowany. Lodowce się tworzą, ponieważ ocieplenie ciał trwa zawsze dłużej niż jego oziębienie. Rzeczywiście, temperatura letnia nie wystarcza do roztopienia aż tyle lodu, ile pojawia się go podczas zimy w bardzo niskiej temperaturze.
(27) Jest oczywiste, że zjawisko te wywołało migracje i zmieniło roślinność, która śledziła tę zmianę. Ale, to wszystko było znacznie wyraźniejsze w erze trzeciorzędu niż czwartorzędu, gdzie to kołysanie Ziemi było już znacznie mniej wydatne. Niemniej, migracje miały miejsce i są być może początkiem tych, które zauważamy jeszcze dziś u niektórych zwierząt. Moglibyśmy tak jeszcze długo rozważać skutki tych zmian klimatycznych, lecz, lepiej jednak znać ich przyczyny, które jedynie przechwycenie Księżyca tłumaczy zrozumiale.
*
(28) Wszystko co widzieliśmy na temat twórczych elementów satelity, następnie na temat jego narodzin i jego rozwoju aż do chwili gdy stał się on podobny do Jowisza, następnie na temat eksplozji atmosferycznej, która rozjaśnia gwiazdę, wywołując tym samym ruchy, które przemieściły Ziemię i sprowadziły Księżyc ; daje nam dokładniejsze globalne postrzeganie rzeczywistości. Dowiedzieliśmy się również, że małe ciała niebieskie (satelity) rodzą się z ojca i matki, podobnie jak rodzą się małe dzieci wśród ludzi. Co wydaje nam się bardziej wiarygodne dla naszego rozumu i dla naszej świadomości o egzystencji.
(29) Przed tymi wszystkimi dowodami, nie zapominajmy, że to co zostało ujawnione, było całkowicie nieznane na świecie, ponieważ nikt nie wiedział, że ciała niebieskie wywoływały zaświecenie się gwiazd, i że ciała niebieskie i ludzkość rodziły się na tej samej zasadzie. Otóż, skoro nikt nie może zaprzeczyć, że to co się rodzi małe, rozwija się i płodzi, jest żywe, to nikt nie może zaprzeczyć, że ciała niebieskie są żywe ; ponieważ, podobnie jak rośliny, zwierzęta i ludzie, rodzą się oni mali z rodziców, rozwijają się i płodzą, a następnie czynią ponownie to samo. Gwiazdy mają więc ich własne życie ; i tak samo się dzieje w przypadku całej Galaktyki i wszystkich tych niezliczonych we wszechświecie. Ukazuje się wówczas, że nie ma rodzaju egzystencji, lecz wyjątkowe życie wszechświata, które pozwala każdemu do posiadania swojego, i które jest życiem Boga.
(30) Nie lekceważcie więc tego pouczenia, które czyni człowieka świadkiem narodzin i rozwoju ciał niebieskich, dzięki którym istniejemy, ponieważ chodzi tu o chleb z nieba. I nie porzucajcie prostoty tego co jest pouczane, wy święci, podczas gdy wznoszę was do nieba i ściągam was do mnie, abyście byli w stanie dokładnie zobaczyć co tam się dzieje ; ponieważ to tym jest drabina Jakuba, o której wspominaliśmy, oraz znaczenie tych słów Jezusa,które już cytowałem : Przyjdzie czas, kiedy ujrzycie aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna człowieczego. Chodzi tu o was i o mnie, który zagłębia was w niebie w poszukiwaniu całej prawdy, wraz z którą powinniśmy żyć. Zwróćcie więc uwagę na to co mówię, ponieważ słowa te otwierają oczy i ujawniają dziś wszystko to co było ukrywane.
